ولی اله دبیدی روشن

سابقه و هدف: هدف از این مطالعه بررسی ریکاوری قلبی­عروقی متعاقب دویدن روی نوارگردان با شدت­های مختلف همراه با ماسک­های N95 و جراحی در مردان است. مواد و روشها: 72 مرد سالم به طور تصادفی به شش گروه 1. جراحی + زیربیشینه، 2. N95 + زیربیشینه، 3. جراحی + بیشینه، 4. N95 + بیشینه، 5. زیر­بیشینه بدون ماسک، 6. بیشینه بدون ماسک تقسیم شدند. پروتکل ورزش زیربیشینه و بیشینه به ترتیب شامل دویدن با سرعت 34/1 متر بر ثانیه با درجه 5٪ به مدت 20 دقیقه روی تردمیل و تست بروس اصلاح شده بود. فاکتورهای همودینامیکی (HR, SBP Mvo2 and) در قبل، بلافاصله، 1، 3 و 5 دقیقه پس از فعالیت اندازه­گیری شد. از آنالیز واریانس در اندازه­گیری های مکرر جهت تجزیه و تحلیل داده­ها استفاده شد. یافته ها: تغییرات فاکتورهای ضربان قلب، فشار سیستولی و اکسیژن مصرفی میوکارد در دوره ریکاوری بعد از فعالیت در گروه­های با فعالیت یکسان (بیشینه یا زیربیشینه) با شرایط استفاده از ماسک یا بدون ماسک معنادار نبود. ضربان قلب در SURMAX در مقابل N95MAX در 1 دقیقه بعد از فعالیت بیشینه بیشتر بود. مقادیرHR ، SBP و DP بلافاصله پس از فعالیت وینگیت در طی 1 و 3 دقیقه از دوره ریکاوری پس از فعالیت، به طور قابل توجهی پایین­تر بودند. نتیجه گیری: نتایج ما نشان داد که احتمال دارد استفاده از ماسک صورت همراه با فعالیت در افراد سالم بتواند در طی بیماری همه­گیر COVID-19 مورد استفاده قرار گیرد، بدون اینکه اثرات منفی بر عملکرد ریکاوری قلبی بعد از فعالیت داشته باشد.