ضطراب یک واکنش روانی، فیزیولوژیکی و رفتاری در پیش بینی یک رویداد بد می باشد که هسته قاعده ای- جانبی آمیگدال(BLA) ، یک جایگاه مهم مغزی در تنظیم اضطراب است. بیکوکولین به عنوان یک آنتاگونیست رقابتی در گیرنده های GABA-A عمل میکند که مانع اتصال گابا گیرنده هایش می شود. مورفین نیز اثر اضطراب زدایی خود را از طریق سیستم µ-اوپیوییدی و سرکوب ورودیهای مهاری گابا اعمال میکند.هدف این پژوهش، بررسی میانکنش بین مورفین و داروی گابائرژیک بر رفتارهای اضطرابی بود. رت های نر به صورت گروه های 6 تایی ابتدا بیهوش شده و در دستگاه استرئوتاکسیک قرار داده شدند و هسته قاعده ای – جانبی آمیگدال بصورت یکطرفه مورد کانول گذاری قرار گرفت. سپس در دستگاه تست elevated plus maze قرار داده شدند. پارامترهایی میزان حضور در بازوهای باز ، تعداد ورود به بازوهای باز و میزان فعالیت حرکتی حیوان مورد سنجش آماری قرار گرفت. بکارگیری درون صفاقی مورفین (mg/kg6) ، درصد حضور در بازوهای باز را افزایش داد. تزریق درون BLA بیکوکولین (μg/rat8/.)، موجب افزایش رفتارهای اضطرابی شد. درحالیکه تزریق توامان درون BLA بیکوکولین (μg/rat8/.) همراه با دوز موثر مورفین (mg/kg6) نشان دهنده یک کاهش معنی دار در OAT%است. سیستم های اپیوئیدرژیک وگابائرژیک ، هردو سبب بروز تاثیرات مشابه بر اضطراب شدند. اما این دو سیستم بصورت موازی عمل کرده و اثرات سینرژیستیک دارند.
