مخاطرات طبیعی، یک چالش اساسی در دستیابی به توسعه است. در پاسخ به این چالش، مفهوم تابآوری وارد عرصههای علمی شده است. امروزه علاوه بر مخاطرات زمینساختی، مسئله تغییرات آبوهوایی نیز جوامع انسانی را تهدید میکند و بهطور گستردهای به عنوان چالش اصلی جهان قرن حاضر شناخته میشود. نواحی ساحلی به دلیل حساسیت بالای محیطی از شکنندگی بیشتری نسبت به تغییرات آبوهوایی برخوردارند؛ بهطوری که از این نواحی، به مکانهایی با افزایش شوکها و مخاطرات اقلیمی یاد میشود. در مواجه با این مخاطرات، شناخت و آگاهی ساکنان و مسئولین بسیار حائز اهمیت است. این پژوهش با هدف بررسی میزان تابآوری و شناخت ساکنان و مسئولین شهر بابلسر از تغییرات اقلیمی انجام شده است. به همین منظور، از روشهای اسنادی و میدانی (تکمیل پرسشنامه و مصاحبه با افراد) و دادههای آبوهوایی استفاده شده است. دادههای جمع آوری شده، توسط آزمونهای آماری و در نرمافزارهای SPSS و Excel مورد پردازش قرار گرفت و به صورت جداول، نمودار و نقشه ارائه گشت. با توجه به یافتههای تحقیق و نتایج آزمون منکندال، شهر بابلسر روند افزایشی دما، دمای کمینه و روند کاهشی بارش را تجربه میکند. در مقابل آن آگاهی و شناخت کم ساکنین و مسئولین شهری نسبت به مفاهیم تابآوری، تغییر اقلیم و فقدان آموزش، تبادل اطلاعات و نظرخواهی از ساکنین در طرحها و برنامهها و در نتیجه، تابآوری پایین در برابر مخاطرات ناشی از تغییر اقلیم به اثبات رسیده است.
