محمد رضا طبیبی

پیشرفت تکنولوژی و پدیده جهانی شدن سبب گسترده تر شدن ارتباط میان کشور ها شده است که لازمه ی داشتن یک ارتباط موثر و موفق شناخت فرهنگ کشور ها و ابعاد آن مانند دین است. فرهنگ اساسا آن بخش از محیط است که ساخته دست بشر است. بخشی که قابل تبادل بوده و از فعالیت های اجتماعی انسان و در ارتباط با جهان، الگو سازی، معنا بخشی و دانش آفرینی می کند. بخشی از این الگو ها مربوط به الگو ها و هنجارها و ارزش های دینی است که می تواند فعالیت هایی از قبیل مذاکره را تحت تاثیر قرار دهد. مذاکره نوعی ابزار ارتباطی بین دو طرف است که به منظور نیل به توافق درباره منافع مشترک و در عین حال متضاد به کار گرفته می شود. بنابراین هدف اصلی ما در این پژوهش بررسی مذاکره در اسلام است. روش مطالعه بررسی پژوهش های پیشین و نظریه ها در زمینه نگرش اسلام بر مذاکره می باشد. این تحقیقات حاکی از آن است که اسلام مذاکره را تنها با رعایت قیود خاص که منجر به حفظ عزّت مسلمانان می شود را می پذیرد در غیر این صورت مذاکره مجاز نیست.