خانواده اینترلوکین 11 (IL-17) مجموعهای از سایتوکاینها است که در هر دو پاسخ التهابی حاد و مزمن شرکت میکنند. IL-17 مسیر ارتباطی مهمی بین ایمنی تطبیقی وابسته به سلول T و سیستم ایمنی ذاتی )بخصوص جزء التهابی پاسخهای ایمنی ذاتی( است. IL-17 با دارا بودن توانایی فراخوانی نوتروفیلها موجب میشود که Th17 نقش محوری خود را در واکنشهای ایمنی تطبیقی )که التهاب نوتروفیلها از مشخصه های آن است( ایفا کند. تجمع گسترده نوتروفیلها در مسیرهای هوایی، از ویژگیهای برجسته برخی شرایط پاتولوژیک مانند آسم برونشیالی و بیماریهای انسدادی مزمن مسیرهای هوایی ) COPD ( بشمار میرود. IL-17A و IL-17F عملکردهای مشترک زیادی در القای کموکاینها دارند که این عملکرد در فراخوانی نوتروفیلی و فعالسازی آنها در محیط آزمایشگاهی و محیط بیولوژیک ضروری است. اگرچه IL-17A به تنهایی یک فعالساز ضعیف NFkB است، اما یک سایتوکاین قدرتمند در همکاری با دیگر سایتوکاینها از قبیل TNF-α است که میتواند منجر به راهاندازی و توسعه پاسخهای پیشالتهابی گردد.
