اندیشه وحدت وجود ابن عربی آرامآرام در سراسر سرزمینهای اسالمی بهویژه در ایران و پس از آن در هندوستان، گسترش یافت. یکی از مهمترین راههای گسترش این اندیشه متون ادبی عرفانی مخصوصاً شعر شاعران عارف بوده است. اندیشه وحدت وجود در رباعیات بیدل دهلوی نیز به نحو بارزی تجلی یافته است. موضوعاتی چون وحدت وجود، تشبیه و تنزیه، ظاهر و باطن، وحدت و کثرت و دیگر موضوعات در رباعیات بیدل مطرح شده است و میتوان گفت رباعیات بیدل عرصه بیان اندیشههای عرفانی او است. بیدل به وحدت وجود اعتقادی راسخ دارد و در کالمی محکم و استوار مباحث این اندیشه را تبیین نموده است.
