رز فولادی

هدف اصلی این پژوهش مقایسه اثر 8 هفته تمرینات پیلاتس و یوگا بر تعادل ایستا و پویا و عملکرد حرکتی زنان فعال بود. 30 نفر زن فعال به عنوان نمونه اصلی انتخاب شدند و دو گروه تمرینات پیلاتس (تعداد: 15 نفر، سن: 13/3 ± 46/21 سال، قد: 94/4 ± 53/164 سانتی متر، وزن: 60/7 ± 09/64 کیلوگرم، شاخص توده بدنی: 89/2 ± 70/23 کیلوگرم بر متر مربع) و گروه تمرینات یوگا (تعداد: 15 نفر، سن: 08/4 ± 40/21 سال، قد: 49/5 ± 26/164 سانتی متر، وزن: 005/13 ± 42/63 کیلوگرم، شاخص توده بدنی: 77/4 ± 53/23 کیلوگرم بر متر مربع) قرار گرفتند. آزمودنی ها قبل از شروع تمرینات فرم رضایت نامه را تکمیل کرده و تعادل ایستا و پویا آنها به ترتیب با استفاده از آزمون های تعادل لک لک و Y ارزیابی شد. همچنین عملکرد حرکتی با استفاده از آزمون غربالگری عملکرد حرکتی مورد ارزیابی قرار گرفت. سپس تمرینات بر روی دو گروه به مدت 8 هفته (سه جلسه در هفته) انجام شد و پس از اتمام تمرینات ارزیابی مجدد انجام گرفت. برای محاسبه میانگین و انحراف استاندارد قد، وزن و شاخص توده بدن آزمودنی ها و نیز گزارش نتایج اندازه-گیری های هر گروه از آمار توصیفی و برای مقایسه دو گروه از آزمون تحلیل کوواریانس و تی همبسته و نیز یومن ویتنی و ویلکاکسون در سطح معناداری 05/0P< استفاده شد. نتایج کلی تحقیق حاضر نشان داد که هر دو برنامه تمرینی اثر معنی داری بر متغیرهای تعادل ایستا (001/0=p)، تعادل پویا (001/0=p) و نیز عملکرد حرکتی (001/0=p) داشتند. اما در مقایسه دو برنامه تمرینی اختلاف معنی داری بین گروه ها مشاهده نشد (05/0≤p). با توجه به نتایج تحقیق حاضر به نظر می رسد با استفاده هر دو برنامه تمرینی بتوان موجب بهبود تعادل و نیز عملکرد حرکتی و به دنبال آن کاهش خطر آسیب در زنان فعال شد.