زمینه و هدف: آلودگی فلزات سنگین توسط فعالیت های صنعتی و توسعه تکنولوژیکی به علت سمیت این آلاینده ها، غیرقابل تجزیه بیولوژیکی بودن آنها و تجمع زیستی تهدیدهای جدی برای محیط زیست و بهداشت عمومی ایجاد نموده است . در این پژوهش میزان غلظت چهار فلز سنگین سرب، کادمیوم، نیکل و روی در بافت مو دو گروه آزمایشی شامل پلیس راهنمایی و رانندگی و تاکسی داران و گروه شاهد شامل کارکنان اداری و معلمین در شهر سنندج بررسی شد. روش: در مجموع تعداد 120 نمونه بافت مو از افسران راهنمایی و رانندگی اداری (30 نمونه) و غیر اداری (30 نمونه) از تاکسی داران (30 نمونه) و معلمین (30 نمونه) گرفته شد. میزان غلظت فلزات سنگین در این نمونه ها با استفاده از روش های توصیه شده در استاندارد متد (A 3051) و با استفاده از دستگاه جذب اتمی مدل (Biotec, Phoenix986) به روش کوره گرافیتی و روش شعله اندازه گیری شد. یافته ها: نتایج نشان داد که معلمین نسبت به سایر گروهای مورد مطالعه دارای کم ترین میزان غلظت فلزات سنگین در بافت مو هستند و افسران راهنمایی و رانندگی که در سطح شهر مشغول به خدمت هستند دارای بیش ترین میزان غلظت فلزات سنگین در بافت مو می باشند. برپایه نتایج مقایسه بین غلظت فلزات در بافت مو پلیس راهنمایی و رانندگی و کادر اداری، برای فلز سرب و روی تفاوت معنی دار وجود داشت (05/0>p). به طوری که غلظت فلز سرب و روی در بافت مو پلیس راهنمایی و رانندگی داخل شهر بیش از کادر اداری مشاهده گردید. همچنین بین تاکسی داران و معلمین برای کلیه فلزات تفاوت معنی دار مشاهده شد (05/0>p). به طوری که غلظت فلزات در بافت موی تاکسی داران بیش از بافت مو معلمین مشاهده گردید. نتیجه گیری: در مجموع با توجه به استاندارد های سازمان بهداشت جهانی به جز فلز سنگین سرب در حال حاضر هیچ نگرانی پلیس راهنمایی و رانندگی شهرستان سنندج را تهدید نمی کند.
