رضا میرعرب رضی

پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه شیوه‌های تولید محتوا و نحوه تدریس آنلاین و آفلاین اساتید با رضایت دانشجویان از آموزش‌های الکترونیکی صورت گرفت. روش پژوهش توصیفی و پیمایشی بوده است. جامعه‌ی آماری همه دانشجویان کارشناسی عضو کلاس های آنلاین و آفلاین دانشگاه مازندران در سال تحصیلی 1399-1400 به تعداد 10 هزار نفر بوده که با استفاده از جدول کرجسی و مورگان تعداد 375 نفر به شیوه‌ی نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای انتخاب شدند. جهت گردآوری داده ها از پرسشنامه محقق ساخته 39 سؤالی استفاده شد. روایی پرسشنامه به شکل صوری بوسیله متخصصین مورد تأیید قرار گرفت و نتیجه آزمون آلفای کرونباخ پایایی 95/0 به دست آمد. آزمون های استنباطی رگرسیون، تی تک نمونه ای، پیرسون، تی مستقل و واریانس یک راهه جهت تجزیه و تحلیل استفاده شد. نتایج نشان داد دانشجویان از آموزش مجازی در حد متوسط رضایت داشتند و بین رضایت دانشجویان از آموزش مجازی با تدریس آنلاین و آفلاین رابطه مثبت و معنادار وجود دارد. بین رضایت از آموزش مجازی از منظر جمعیت شناختی (جنسیت، محل سکونت، ترم تحصیلی و رشته تحصیلی) تفاوت معناداری مشاهده نشد. بین شیوه تولید محتوای الکترونیکی استاد با رضایت دانشجویان از آموزش الکترونیکی رابطه معنادار و مثبت وجود داشت. با توجه به نتایج، استفاده از آموزش الکترونیکی به شیوه آنلاین در راستای رضایت بیشتر دانشجویان می-تواند یکی از دغدغه‌های اصلی مدیران سازمان‌های آموزشی باشد و یکی از روش‌های جلب رضایت و کیفیت آموزش دانشگاه، توجه به آموزش شیوه‌های تولید محتوا در بین اساتید است.