رازداری، یکی از مهمترین اصول اخلاقی در مکتب اسلام و مرام انسانی معرفی شده است و آیات و روایات فراوانی بر آن تاکید دارد؛ همچنان که در کتاب نهج البلاغه در قالب خطبه، نامه و حکمت نیز بر ضرورت و اهمیت آن تأکید شده است. وجود راز و البته حفظ آن مقولهای است که همیشه با انسان همراه است؛ پژوهش حاضر که بر روش توصیفی - تحلیلی استوار است بر محور این سؤالات است که آیا انسان میتواند رازش را با کسی در میان بگذارد و اعتماد نماید؟ رازداری چه فوایدی را با خود همراه دارد و افشای آن چه پیامدهایی را به دنبال دارد؟ اینها دغدغههایی است که ذهن برخی از انسانها را به خود مشغول داشته است. با بررسی سخنان امام علی )ع( در نهج البلاغه این نتیجه حاصل شد که راز داشتن و دارای راز بودن فطری انسان است و موفقیت در کارها، امنیت روحی و روانی و داشتن عقل سلیم از فواید رازداری است و همچنین طرد نعمت، محروم شدن از موفقیت، هتک حرمت و بردن آبرو و... را میتوان از پیامدهای افشای راز معرفی کرد.
