عباس قنبری نیاکی

چکیده هدف: اثرات سازگاری با ورزش بر بهبود چرخه پورین نوکلئوتیدها اجتناب ناپذیر است و فعالیت بدنی موجب بهبود مسیر بازیافت پورینها ) salvage ( میشود. تأثیر شیوههای مختلف تمرینی بهویژه نوع تناوبی خیلی شدید در فعالیتهای بسیار کوتاه مدت و دوره تمرینی کوتاه مدت به خوبی روشن نیست. پژوهش حاضر به منظور بررسی سازگاری احتمالی مسیر بازیافت پورینها از جمله آنزیم هیپوگزانتین -گوانین فسفوریبوزیل ترنسفراز ) ،)HGPRT هیپوگزانتین، گزانتین و همچنین اسید اوریک در یک دوره تمرینات تناوبی با شدت بالا طی دو هفته انجام شد. روشها: در این پژوهش نیمه تجربی، هجده مرد سالم تمرین نکرده )میانگین و انحراف استاندارد سن 2/34 21/95± سال و شاخص توده بدنی 84 / 2 ± 95 / 22 کیلوگرم بر متر مربع( برای این پژوهش داوطلب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه کنترل و تمرین قرار گرفتند. تمرین شامل فعالیتهای 15 ثانیهای رکاب زدن با نهایت شدت بر روی چرخ ثابت و با استراحت 4 دقیقهای بین هر فعالیت بود که به مدت 2 هفته انجام شد. نمونههای خونی برای اندازهگیری متغیرهای ذکر شده، قبل از دوره و 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین جمع آوری شد و دادهها با استفاده روش آماری تحلیل کوواریانس تحلیل و آلفا در سطح 05 / 0 پذیرفته شد. نتایج: افزایش معناداری در سطوح هیپو گزانتین ) 001 / P=0 (، گزانتین ) 001 / P=0 ( و کاهش معنادار اسید اوریک P=0/02( ( در گروه تمرین مشاهده شد و آنزیم HGPRT بین دو گروه تفاوت معنا داری نداشت ) 386 / .)p=0 نتیجهگیری: نتایج نشان دهندهی این بود که تمرینات تناوبی شدید موجب دفع بیشتر پایه های پورینی همانند هیپوگزانتین و گزانتین میشود و کاهش اسید اوریک استراحتی احتمالاً به علت افزایش ظرفیت ضدا کسایشی آنها میباشد.