فساد، مشکلی است که ابعاد مختلف حیات انسانها را تحت تاثیر قرار می دهد و در طول سه دهه اخیر، به عنوان یکی از مسائل اجتماعی مهم ایران مطرح بوده است؛ ضمن این که، پیمایش های بین المللی از میزان ادراک فساد نشان می دهد در طول بیش از یک دهه اخیر، ایران در مقایسه با کشورهای همسایه نیز وضعیت مطلوبی نداشته است. پژوهش حاضر جهت پاسخ به چگونگی تفاوت در فراگیری ادراک فساد اداری، بین ایران و 21 کشور در منطقه جنوب غرب آسیا سازماندهی شد. بررسی پژوهش های پیشین در رابطه با مسئله نشان داد علل چندگانه و چندسطحی، در بروز فراگیری فساد اداری نقش دارند، اما این علل در شکل بررسی تاثیر مستقل هر علت و پس از آن محاسبه ی تاثیر انباشتی علل بوده، و ترکیب پیکربندانه عللی که به بروز پیامد منجر شدند، مورد بررسی قرار نگرفت. پژوهش حاضر، به دنبال یافتن چگونگی ترکیب علل چندگانه و چندسطحی در کشورهای منطقه بود که به فراگیری ادراک فساد در برخی و عدم فراگیری آن، در برخی دیگر منجر شده است. بدین منظور، از نظریه نونهادگرای جامعه شناختی در تحلیل سازمانها و روش تطبیقی کیفی فازی-مجموعه ای استفاده شد. داوری تجربی چارچوب نظری نشان داد دو پیکربندی علی در کشورهای مورد بررسی به ادراک فساد فراگیر منجر شد. پیکربندی علّی منجر به بروز فراگیری ادراک فساد در ایران عبارت است از وابستگی بالا به رانت منابع طبیعی و وجود اسطوره مذهب در سطح کلان، و روابط زوجی ضعیف در سطح میانی، و هزینه پایین فساد در سطح خرد. با توجه به مقایسهی نهایی موردها به نظر می رسد، تاثیر نیروی اسطوره های نهادی بر میدان های سازمانی از یک سو موجب همشکلی میدانهای سازمانی و از سوی دیگر موجب ناکارآمدی رویه های پیگیری سلامت اداری شده است. نتیجه، فساد اداری گسترده است که در قالب ادراک فساد فراگیر در برخی کشورها بروز می نماید.
