روند شکل گیری و چگونگی فرم پردازی محصولات، اعم از پر کننده فضای شهری و یا به صورت شیء، همواره تحت تأثیر عوامل متعددی تعریف می گردد. این روند از یک سو، در بر گیرنده تعاملات متدولوژی علوم مرتبط با یکدیگر بوده و از سویی قائل به ماهیتی مستقل در حیطه فرم، از دید طراحی صنعتی می باشد. این مقاله با هدف بررسی سهم شاخص های طراحی بیونیک در روند شکل گیری مبلمان و مبلمان شهری، نگاهی بینا رشته ای را دنبال می نماید و تلاش دارد تا قالب این شکل گیری را در رویکرد بیومیمتیک تحلیل نموده و نتیجه را در فرم های طراحی شده، به صورتی سیستماتیک تبیین نماید. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی- تحلیلی بوده و بخشی کتابخانه ای می باشد. نتایج حاصل از تحقیق نشان داده است که فرم های اصلی و غالب در طراحی ملهم از طبیعت می توانند در عناصر فرمی، مکانیزم و فرآیند، تبلور عینی داشته، در گشتالت نهایی موثر باشند و تعامل موثر و سازنده ای میان مخاطب و محیط پایدار ایجاد نمایند.
