این پژوهش به بررسی فرم دهی و شکل گیری اشیای باستانی می پردازد که اگر چه از ظاهر و عملکردی متفاوت برخوردارند، اما به نظر می رسد ریشه های مشترکی در تعیین الگوی طراحی و شکل دهی به آنان نقش داشته است. الگوی بررسی شده در این مقاله، نقش بیومیمیکری در تعیین فرم و عملکرد این اشیاء می باشد که با نگاهی به طراحی از طریق دانش امروز ملهم از طبیعت صورت گرفته است. میزان سهم برخورداری از چکیده نگاری طبیعی و فن شناسی شکل گیری فرم اشیاء باستانی در نمونه های مطالعاتی از طریق الگوهای طبیعت؛ از سوالات این پژوهش می باشد. هدف از این مطالعه، بررسی کمی و کیفی الگوهای طبیعی بکار رفته در فرم اشیاء مکشوفه در منطقه مارلیک می باشد که به شهادت تیم باستانشناسان و محققان، با توجه به شرایط اقلیمی منطقه، سهم قابل توجهی در ایده پردازی هنرمند- دست ساز داشته است. در همین راستا و به جهت بررسی این ادعا، نگارنده با نگاهی بین رشته ای، و با مطالعه فرآیند الگوبرداری از طبیعت در حوزه بیومیمیکری، سهم شکل گیری اشیاء را در این حوزه مشخص نموده و با نمونه های مطالعاتی، مقایسه نموده است. روش تحقیق در این پژوهش تحلیلی- تطبیقی و با استناد به نمونه های موجود در مطالعات کتابخانه ای می باشد. نتایج حاصل از پژوهش، مقایسه نحوه شکل گیری فرم اشیاء را با شاخص های بیومیمیکری نشان می دهد و این موضوع که چگونگی ارتباط با الگوهای طبیعت در هر دسته از اشیاء چه تعاملی با نوع عملکرد و کاربرد و در نهایت فرم شییء می تواند داشته باشد و در این میان عوامل تعیین کننده فرم نهایی اشیاء چگونه تأثیر گذار می شوند.
