در طول تاریخ، فرم و عملکرد ظروف، تحت تأثیر عوامل و معیارهای اجتماعی، فرهنگی و زیباشناختی تعیین شده است. در این میان ریتون ها از دسته مشربه های با کاربری نمادین و آیینی می باشند که با شمایل کاملا سمبلیک، ارتباط معنوی را بین کاربر زمینی و قدرت خدایان بر قرار می سازند. هدف از این پژوهش، بررسی و گونه شناسی فرم و عملکرد ریتون های منسوب به ایرانی در طول تاریخ با نگاهی بینارشته ای می باشد که علاوه بر در نظر گرفتن نقش نمادین و آیینی ریتون ها، زیبایی شناسی آن را در درک ارتباط بین فرم و عملکرد و وجوه چند گانه ایده پردازی در طراحی می داند. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد که ریتون ها دارای گونه ها و فرم های متنوع و متعددی در طول تاریخ بوده اند که با بررسی میزان فراوانی آن ها در یک تحلیل خطی، گونه های محدودتر و هم شکل تری مشخص می شوند که در رفتار نمادین و عملکرد؛ هم سو و یکسان عمل می نمایند.
