1403/01/10
علی رضا صفرزاده

علی رضا صفرزاده

مرتبه علمی: دانشیار
ارکید:
تحصیلات: دکترای تخصصی
اسکاپوس:
دانشکده: دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی
نشانی:
تلفن: 0113532214

مشخصات پژوهش

عنوان
تاثیر تمرین هوازی بر مقادیر آکواپورین7 بافت چربی احشایی در موش های صحرایی تغذیه شده با غذای پرچرب
نوع پژوهش
مقاله چاپ شده
کلیدواژه‌ها
آکواپورین7، بافت چربی اپیدیدیمال، چاقی، تمرین هوازی، غذای پرچرب
سال 1396
مجله غدد درون ريز و متابوليسم ايران
شناسه DOI
پژوهشگران یدالله نوری شورابی ، الهه طالبی گرکانی ، علی رضا صفرزاده

چکیده

مقدمه: آکواپورین7 (AQP7) به عنوان کانالِ تراوایی گلیسرول از بافت چربی در کنترل تجمع تری­گلیسریدها در بافت چربی و توسعه ی چاقی و اختلالات متابولیکی مرتبط با آن نقش مهمی ایفا می کند. هدف مطالعه ی حاضر، ارزیابی تاثیر تمرین هوازی بر مقادیرAQP7 در بافت چربی اپیدیدیمال موش­های صحرایی تغذیه شده با غذای پرچرب بود. مواد و روش­ها: 28 سر موش صحرایی نر ویستار ( 4 تا 6 هفته­ای) به صورت تصادفی به دو گروه غذای نرمال ( 14 سر) و پرچرب (14 سر) تقسیم شدند. پس از 10 هفته تغذیه با غذای نرمال یا پرچرب، هر گروه به دو گروه کنترل (7 سر) و تمرین هوازی (7 سر) تقسیم شدند. برنامه ی تمرین هوازی شامل دویدن روی نوارگردان با سرعت 20 متر در دقیقه به مدت 10 هفته (5 روز در هفته) بود. مقادیرAQP7 بافت چربی اپیدیدیمال و انسولین پلاسمایی به روش الایزا اندازه­گیری شدند. سطوح گلوکز و پروفایل لیپیدی پلاسما و شاخص مقاومت به انسولین نیز بررسی شدند. یافته­ها: مصرف غذای پرچرب باعث افزایش وزن بدن، وزن چربی اپیدیدیمال، سطوح انسولین پلاسما و شاخص مقاومت انسولینی شد (05/0P<). مقادیر AQP7 بافت چربی اپیدیدیمال بر اثر مصرف غذای پرچرب کاهش یافت (003/0P=) اما تمرین هوازی باعث افزایش مقادیرAQP7 در هردو گروه تغذیه شده با غذای پرچرب و نرمال شد (003/0P=). این برنامه­ی تمرین هم چنین منجر به بهبود سطوح گلوکز، انسولین و پروفایل لیپیدی پلاسما و شاخص مقاومت به انسولین گردید (05/0P<). نتیجه­گیری: این نتایج نشان می­دهد تمرین هوازی ممکن است با افزایش مقادیر AQP7 موجود در بافت چربی، در بهبود شرایط متابولیکی اثرگذار باشد.