اکبر علیوردی نیا

کاهش جرم از مهمترین مباحثی است که همواره مورد توجه سیاستگذاران بووده است. نظریه شرمساری بازپذیرکننده که بر بازپذیری مجرمان تاکید دارد، ببر نقش رروابط اجتماعی و فرهنگی در برانگیختن احساس شرم اشاره داشته است. این قابلیت را دارد که در کشوری نظیر ایران که به لحاظ ویژگیهای فرهنگی جامعه ای کمابیش اجتماع گرا است، به کار رود. با وجود متناسب بودن این نظریه با جامعه ایران و لزوم بهره گیری از آن، دایره مطالعات داخلی در این زمینه بسیار محدود است. بنابراین مطالعه حاضر با روش های کتابخانه ای و اسنادی مطالعات بین المللی را بررسی کرده و به تدقیق مفاهیم و دلالتهای آن پرداخته است.