امروزه یکی از راهبردهای اساسی کشورهای منطقه برای دستیابی به منافع متعدد، همسو با همگرایی پس از جهانیشدن تاکید بر اقتصاد دارد. اما در برخی از مناطق میتوان از پتاسیلهای قدرتمندتر برای ایجاد همگرایی منطقهای استفاده کرد. در جغرافیای فلات ایران کشورهایی هستند که میتوان در سه حوزه ایران، آسیای مرکزی و قفقاز مشخص ساخت. کشورها پس از فروپاشی شوروی استقلال یافتهاند. با توجه به این که از نظر تاریخی این کشورها در فلات ایران قرار داشتهاند، دارای مشترکات فرهنگی-تاریخیاند. امروزه با ورود به جهانیشدن، استراتژیها و راهبردهایی برای همگراییها توسط برخی از کشورها شکل یافته است که برای منافع اقتصادی و یا گسترش نفوذ منطقهای از طریق همگرایی فرهنگی استفاده میکنند. از دهه 2994به بعد در این منطقه شاهد همگراییهایی در قالب اقتصاد با کشورهای آسیای مرکزی هستیم. آنچه که در این همگراییها کمتر دیده میشود توجه به فرهنگ بویژه پوشاک بومی و محلی(سنتی) است. این میراث در این حوزه میتواند نقش عمدهای برای ایجاد یک منطقهی فرهنگی همگرا با وجود برخی از اقوام آسیای مرکزی در ایران از جمله ترکمنها، قزاقها و تاجیکها ایجاد کند. این پایاننامه سعی دارد، مولفههای فرهنگی از جمله پوشاک را بعنوان یک راهبرد همگراییِ فرهنگی منطقهای در نظر گرفته و به عنوان میراث فرهنگی مشترک به عنوان سرمایهای فرهنگی، برای تقویت همگرایی منطقهای استفاده نماید. از این رو در حوزههایی مانند جهانیشدن، نقش هویت - فرهنگ - اصالت و نگاه انسانشناسانه با تاکید بر دین و فرهنگ به مطالعه مولفههای پوشاک بومی و محلی ایران و آسیای مرکزی میپردازد و آنچه حاصل این دستاورد است این میباشد که، همجواری جغرافیایی در گسترهی فرهنگی ایران نقش بسزایی را در بررسی مولفههای فرهنگی داشته است.
