بی تردید نام امام خمینی(ره) بر تارک تاریخ معاصر جهان قرار گرفته است. ایشان احیاگر میراث عظیم اسلامی در جهان امروز است. با تغییر و تحول گفتمان حاکم، توانستند جهان را با یک فضای زیستمانی نوینی مأنوس کنند که مهم ترین خصیصه ی آن، تدیّن و اسلامیّت است. در واقع، نگاه و نگرش انبساطی و انطباقی و نیز نحوه ی کنش و واکنش کاربردی و عملیاتی نسبت به دین را جایگزین نگاه سلبی و منفی به دین کرد. رهنامه ی امام خمینی برای این عمل، تلفیقی از رهیافت ژئو استراتژی و ژئو ایدئولوژی بوده است. این رویکرد، نوعاً تجلی و تبلور نظریه «وحدت در عین کثرت» ساختار بین الملل می باشد که تمامی روش های سازمانی و سیاستی، اقتصادی و انتفاعی و اجتماعی و اجماعی بایستی در راستای پایه ی ارزشی واحدی به نام اسلام قرار بگیرند. بنابراین، با توجه به این ملاحظات، این پژوهش درصدد تمیز ظرفیت های فرصت ساز اِعلانی و اِعمالی امام خمینی(ره) برای نظام بین الملل و رویکرد ایشان برای کنش گری فعالانه در پهنه ی گیتی می باشد. مفروض نخست، دو عنصر؛ تجهیز شناختی و توان بسیج پذیری و بسیج گری و نیز مفروض دوم، رهیافت آرمان گرایی واقع نگرانه امام(ره) را آماج بررسی قرار می دهد.
