همه گیری ویروس کرونا جهان را دچار چالشی بزرگ در استفاده از آموزش حضوری کرد. کشور ما نیز از این قاعده مستثنی نبود و به منظور جلوگیری از توقف امر خطیر آموزش در سطوح مختلف دانشگاهی، مدارس و سایر مؤسسات آموزشی مجبور به استفاده از شیوۀ مجازی شد. لذا پژوهش حاضر درصدد است تا با بررسی و تقابل آموزش حضوری و مجازی در رشتۀ مترجمی زبان انگلیسی از دیدگاه استادان و دانشجویان این رشته، معایب و مزایای این دو شیوۀ آموزشی را در مقطع کارشناسی این رشته بررسی نماید. به این منظور برای جمع آوری داده ها با بهره گیری از روش کیفی و مصاحبه های نیمه ساختاریافتۀ حضوری و گروهی با هشت نفر از استادان و هفتاد و پنج نفر از دانشجویان در مقطع کارشناسی رشتۀ مترجمی زبان انگلیسی دانشگاه مازندران که تجربۀ هر دو نوع آموزش را در دوران قبل و بعد از همه گیری ویروس کرونا داشته اند، صورت گرفت. نظرات این گروه از افراد با روش نظریۀ داده بنیاد تحلیل شد. یافته های پژوهش نشان داد که از نظر اکثریت مصاحبه شوندگان، اگر مجدداً در آینده قرار باشد آموزش مجازی در نظام آموزشی کشور در رشتۀ مترجمی زبان انگلیسی مورد استفاده قرار گیرد، به منظور ارتقای کیفیت آموزش، لازم است در تدریس دروس تئوری از شیوۀ مجازی و در دروس عملی و کارگاهی این رشته از شیوۀ حضوری استفاده شود.
