امروزه با پیدایش کانون جمعیتی بزرگ و کلان شهر نشینی، نیاز فراغتی انسان همچون گذشته به صورت طبیعی و خود به خود ارضاء نمیشود. همچنین گسترش روز افزون صنعت جهانگردی و گردشگری در دنیا و تبدیل آن به یک صنعت موفق و نیز با توجه به نیاز روز افزون ایران به گسترش گردشگر خارجی با داشتن پتانسیل های طبیعی و مصنوعی،ایجاب میکند اقدامی آگاهانه در این زمینه صورت گیرد. اما به دلیل عدم وجود نحوه برخورد هوشمندانه و نادیده گرفتن کیفیت محیط طبیعی با ساخت و سازهای عجیب و نابسامان به آلودگی بصری این گونه محیط منجر شده است،که در نهایت باعث تخریب تدریجی محیط طبیعی و خود ساختمان میگردد .مشاهده این گونه آسیب ها به ساختمان و نبود الگویی مناسب جهت ساماندهی باعث شکل گیری خطوط و اهداف طرح گردید پروژه پیشنهادی حاضر به مفهوم زیبایی شناسی میپردازد. در این مفهوم ویژگی های زیبایی شناسی دامنه های متنوعی از حیطه ها را در بر میگیرد. فهرستی فراهم میکند که دامنه مفهوم زیبایی را نشان میدهد این دامنه شامل حیطه های هماهنگی یک ویژگی صوری است، خشم (مانند آرامش) یک ویژگی عاطفی است، و قشنگی (همانند دلپذیری) یک ویژگی صوری و ارزشی است اگر بتوان این فهرست را گسترش داد و ویژگیهای دیگر آثار هنری و معماری نظیر رنگ ، شکل ، یا دوام را کنار گذاشت، میتوان ویژگی های زیباشناسی را از دیگر ویژگی ها متمایز ساخت. لذا در این پژوهش با مرور متون و بررسی از طریق مطالعات کتابخانهای سعی در پایش و جمع آوری عوامل مختلف زیبایی شناختی و پایداری در طراحی مجتمع های تفریحی پایدار شده و سپس پس از تهیه 15 معیار زیبایی شناختی و 10 معیار پایداری از طریق روش توصیفی-پیمایشی، به بررسی این معیارها با استفاده از نظرات متخصصان و صاحبنظران این حوزه برآمد و دریافت میشود چندین معیار زیبایی شناختی از جمله استفاده از نور ملایم غیرمستقیم در ساختمان ، گنجاندن فضای سبز در ساختمان ، وحدت و یکپارچگی فرمی و عملکردی و.. و همچنین چندین عامل پایداری از جمله بهره گیری از نور روز، کمترین تأثیر منفی معماری بر طبیعت، وجود فضای عمومی برای تعامل ساکنین و... نقش بسزایی در طراحی مجتمعهای تفریحی ایفا میکنند که در فصل پنجم مفصال به آن پرداخته شده است
