سابقه و هدف:چاقی، بویژه چربی احشایی با مشکلات بهداشتی از جمله افزایش خطر ابتلا به بیماریهای قلبی عروقی، دیابت نوع 2، سرطانها و مرگ زودرس مرتبط می باشد. هدف اصلی مطالعه حاضر بررسی ارتباط بین چاقی مرکزی و آمادگی قلبی تنفسی در اعضای هیات علمی و کارمندان مرد و زن دانشگاه مازندران بود. مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی به روش تصادفی روی 300 نفر از پرسنل دانشگاه مازندران انجام شد. شاخصهای ترکیب بدنی (BMI، محیطهای دور لگن، کمر و گردن)،چاقی مرکزی (SBSI، BAI، WHR و WHtR) و شاخصهای عملکردی (تعداد گامها در روز و Vo2max پروتکلهای شاتل و گام شمار ) بررسی شد. داده ها با استفاده از روشهای آماری t مستقل، آنالیز واریانس یکطرفه و آزمون همبستگی پیرسون تحلیل شد. یافته ها:همبستگی معکوس معنی داری بین شاخصهای چاقی مرکزی(WHR، WHtR ،BAI و (SBSI و شاخصهای آمادگی قلبی و تنفسی( Vo2max گام شمار ، Vo2max شاتل و تعداد گامهای طی شده در روز ) در اعضای هیات علمی و کارمندان مرد و زن دانشگاه مازندران وجود داشته است(05/0p≤). استنتاج:یافته های مطالعه حاضر نشان داد که کاهش شاخصهای چاقی مرکزی باعث افزایش آمادگی قلبی تنفسی در اعضای هیات علمی و کارمندان مرد و زن دانشگاه مازندران می شود.
