زمینه و هدف: شاخص های سبک زندگی (سلامت جسمانی، ورزش/تندرستی، تغذیه، پیشگیری از بیماری ها، سلامت روانی، سلامت معنوی، سلامت اجتماعی، اجتناب از داروها و مواد مخدر، پیشگیری از حوادث و سلامت محیطی)، فشار خون و آمادگی قلبی-تنفسی با عارضه کرونر قلبی در ارتباط هستند. اما اینکه کدام شاخص در اولویت است، اطلاعات محدود است. بنابراین، پیش بینی نارسایی قلبی با شاخص های سبک زندگی و فیزیولوژیکی (فشار خون سیستول، دیاستول، نسبت فشار خون سیستول مچ پا به بازو و اکسیژن مصرفی اوج) هدف مطالعه حاضر بود. روش کار: آزمودنی های این مطالعه 299 مرد 77-50 سال بودند که به دلیل ناراحتی قلبی به بیمارستان مراجعه کردند. برای تشخیص نارسایی قلبی از پرسشنامه آنژین Rose استفاده شد. به علاوه، پرسشنامه های سبک زندگی و سطح فعالیت بدنی توسط آزمودنی ها تکمیل شد. اکسیژن مصرفی اوج نیز به روش غیرورزشی (بر اساس میزان فعالیت بدنی) برآورد گردید. یافته ها: رگرسیون خطی چندگانه نشان داد که نارسایی قلبی با استفاده از شاخص های سبک زندگی و فیزیولوژیکی به طور معناداری پیش بینی شد (457/0R = و 0003/0P = ). با روش گام به گام، به ترتیب متغیرهای سلامت اجتماعی، ورزش/تندرستی و پیشگیری از بیماری ها از مهم ترین عوامل در این پیش بینی بودند. همبستگی سهمی نشان داد که اکسیژن مصرفی اوج، مستقل از متغیرهای سن، وزن بدن، شاخص جرم بدن و محیط شکم با نارسایی قلبی ارتباط معکوس و معناداری داشت (213/0R = - و 0002/0 P =). نتیجه گیری: به نظر می رسد که شاخص های سلامت اجتماعی، ورزش/تندرستی و پیشگیری از بیماری ها نسبت به سایر شاخص ها در پیش بینی نارسایی قلبی در مردان 77-50 سال اهمیت بیشتری دارند.
