سابقه و هدف: از نکات مهم درمان سرطان، کاهش عوارض داروهای آن بر بافت های سالم بدن می باشد؛ بنابراین هدف این پژوهش بررسی اثرات پیشگیرانه تمرین هوازی تداومی بر میزان آپوپتوز و فیبروز کبدی ناشی از القای داروی دوکسوروبیسین در رت های مدل سالمندی می باشد. مواد و روش ها: 42 سر رت بالغ نژاد ویستار، در 6 گروه (7 =n) شامل: جوان، سالمند، سالمند+ سالین، سالمند+ دوکسوروبیسین، سالمند+ دوکسوروبیسین+ تمرین هوازی و سالمند+ سالین+ تمرین اجباری قرار گرفتند. تمرین هوازی تداومی، شامل دویدن روی نوارگردان با رعایت اصل اضافه بار، از 25 به 54 دقیقه و سرعت 15 به 20 متر در دقیقه، پنج جلسه در هفته و به مدت شش هفته بود. همزمان با دو هفته پایانی تمرین، تزریق دوکسوروبیسین یا محلول سالین با یک دوز تجمعی (1 میلی گرم/کیلوگرم) انجام شد. 48 ساعت پس از اتمام تمرین، نمونه برداری از بافت کبد جهت ارزیابی فیبروز و بیان پروتئین هایBax و Bcl-2 به روش وسترن بلات انجام شد. یافته ها: آنالیز واریانس یک طرفه نشان داد، تزریق دوکسوروبیسین سبب افزایش معنی دار فیبروز کبدی، بیان پروتئین Bax و نسبت Bcl-2/ Baxو کاهش معنی دار بیان پروتئین Bcl-2 شد. همچنین، تمرین هوازی سبب کاهش معنی دار بیان پروتئین Bax، نسبت Bcl-2/ Baxو فیبروز کبدی و افزایش معنی دار بیان پروتئین Bcl-2 شد. استنتاج: تمرین هوازی تداومی، باعث کاهش نسبت Bcl-2/Bax؛ که شاخصی از افزایش میزان بقا می باشد و نیز کاهش فیبروز کبدی در مقابل دوکسوروبیسین می شود.
