ولی اله دبیدی روشن

زمینه و هدف: بیماری های قلبی عروقی مهمترین عامل مرگ و میر در جهان هستند. ایسکمی میوکارد یکی از انواع بیماری های قلبی عروقی است که با افزایش سن خطر آن گسترش می یابد. بنابراین، هدف مطالعه حاضر مقایسه ایسکمی میوکارد به شیوه غیرتهاجمی در بیماران مبتلا به مشکلات قلبی در رده های سنی متفاوت بود. روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع علی-مقایسه ای است که طی ماه های تیر تا مهر سال 1395 در دانشگاه مازندران انجام گرفت. 175 مرد (سن = 45-59 سال) و 124 مرد (سن = 60-77 سال) با ناراحتی قلبی در این مطالعه شرکت کردند. پرسشنامه های آنژین صدری رز (برای ارزیابی خطر ایسکمی میوکارد)، سبک زندگی و سطح فعالیت بدنی توسط آزمودنی ها تکمیل شد. به علاوه، ویژگی های آنتروپومتری، فشارخون و اکسیژن مصرفی اوج آزمودنی ها اندازه گیری شد. یافته ها: یافته ها نشان داد که خطر ایسکمی میوکارد در مردان سنین 60-77 سال به طور معناداری بالاتر از مردان سنین 45-59 سال بود (049/0 = P). مردان 60-77 سال در شاخص های خوب (سطح فعالیت بدنی، اکسیژن مصرفی اوج و بیشتر شاخص های سبک زندگی) به طور معناداری پایین تر و در شاخص های بد (نسبت کمر/لگن، شاخص شکل بدن، فشار خون سیستول مچ پا، فشار خون سیستول و دیاستول بازو) به طور معناداری بالاتر از مردان 45-59 سال بودند (031/0 ˂ P، برای همه متغیرها). به علاوه، تفاوت معناداری در خطر ایسکمی بین گروه ها مشاهده نشد، وقتی بر اساس سطح فعالیت بدنی یکسان بودند. نتیجه گیری: با توجه به این یافته ها، به نظر می رسد که بالاتر بودن خطر ایسکمی میوکارد در مردان سنین 60-77 سال در مقایسه با مردان سنین 45-59 سال تنها به دلیل تفاوت در سن نیست، بلکه افزایش شاخص های بد و کاهش شاخص های خوب یا ترکیبی از این دو تأثیر قابل توجهی دارند.