ولی اله دبیدی روشن

هدف: تاثیر سودمند ورزش بر دستگاه‌های مختلف بدن بر همگان آشکار است، اما اثر ورزش در محیط‌هایی با گرما و رطوبت زیاد بر دستگاه قلبی عروقی کاملاً مشخص نیست. هدف از پژوهش حاضر بررسی تغییر برخی از فاکتورهای انعقادی و فاصله QT تصحیح شده (QTc) جوانان سالم در اثر دهیدراسیون در سونا و رهیدراسیون پس از انجام فعالیت روی چرخ کارسنج دستی بود. روش پژوهش: 14 کشتی‌گیر فرنگی‌کار جوان با 2 سال سابقه تمرین باشگاهی (میانگین وزن 20/10±17/77 کیلوگرم، سن 59/2±14/18سال) به‌طور تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. گروه تجربی 3 تا 4 درصد از وزن خود را از طریق تعریق در سونای خشک به‌صورت تناوب‌های 10 دقیقه ای از دست دادند. برای آب‌گیری مجدد نیز مقادیری آب معدنی نستله متناسب با وزن ازدست‌رفته در اختیار آزمودنی ها قرار داده شد. پروتکل کارسنج دستی به‌صورت 6 دقیقه تمرین تناوبی شدید (شامل 8 تناوب 15 ثانیه ای با شدت بالا و 30 ثانیه بازگشت فعال با چرخاندن چرخ طیار درحالت بدون بار) نیز در سه مرحله اجرا شد. شاخص‌های مربوطه در سه مرحلۀ قبل، بعد و 18 ساعت بعد از سونا انجام شد. یافته ها: مقادیر فیبرینوژن در گروه تجربی پس از آب‌زدایی افزایش و در اثر آب‌گیری مجدد کاهش معناداری داشت. PT گروه تجربی کاهش معناداری در آب‌گیری مجدد در مقایسه با مرحله آب‌زدایی و آب‌گیری طبیعی داشت. مقادیر QTc گروه تجربی بلافاصله پس از آب‌زدایی تغییر معنی داری نداشت، اما پس از ساعات آب‌گیری مجدد افزایش معناداری در مقایسه با مرحله آب‌زدایی پیدا کرد. همچنین تغییرات فیبرینوژن در مراحل آب‌زدایی و آب‌گیری مجدد، کاهشPT در مرحله آب‌گیری مجدد و افزایش QTc گروه تجربی در مرحله آب‌گیری مجدد در بین دو گروه معنی دار بود. نتیجه‌گیری: آب‌زدایی 3 تا 4 درصدی در اثر حمام سونا و فعالیت بدنی متعاقب آن می‎تواند منجر به بروز برخی اختلالات انعقادی و همچنین تغییرات الکتروکاردیوگرام گردد که می‎تواند تهدید‌کننده سلامت ورزشکار باشد.