مطالعات زیادی تاثیر انواع تمرین بر PAI-1 و t-PA به عنوان شاخص های هموستازی خون را بررسی کردند, اما تاثیر بی تمرینی و تمرین مجدد بر این شاخص ها و به ویژه بر مجموعه t-PA/PAI-1 کاملا مشخص نیست. هدف این پژوهش مطالعه تاثیر 4 هفته بی تمرینی و تمرین مجدد به دنبال 8 هفته تمرین تداومی برt-PA ,PAI-1 و مجموعهPAI-1/ t-PA در موش های صحرایی نر (وزن 203±15.5 گرم و سن 3ماه) بوده است. به همین منظور 64 سر موش صحرایی با شرایط وزنی و سنی مشابه انتخاب و به طور تصادفی به 2 گروه تجربی و کنترل و زیر گروه های مربوطه تقسیم شدند. پروتکل تمرینی ابتدا به مدت 8 هفته و هفته ای 5 جلسه و هر جلسه با سرعت و مدت پیشرونده اجرا شد. سپس پروتکل بی تمرینی برای مدت 4 هفته و پس از آن پروتکل 4 هفته ای تمرین مجدد اجرا شد. PAI-1,t-PA و کمپلکس t-PA/PAI-1به روش ELISA اندازه گیری شدند. نتایج پژوهش حاکی از افزایش معنی دارt-PA و مجموعه t-PA/PAI-1 و کاهش غیر معنی دار PAI-1 پس از 8 هفته تمرین در گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل با سن مشابه بود. به علاوه, افزایش PAI-1 و کاهش t-PA و مجموعه t-PA/PAI-1 در گروه تجربی در هر دو مرحله بی تمرینی و تمرین مجدد نسبت به 8 هفته تمرین مشاهده شد که این تغییرات درون گروهی فقط در مرحله تمرین مجدد نسبت به 8 هفته تمرین معنی دار بود. به علاوه, تغییرات مقادیر مجموعه t-PA/PAI-1 گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل در هر دو مرحله بی تمرینی و تمرین مجدد نسبت به 8 هفته تمرین معنی دار بود, در حالی که تغییرات بین گروهی t-PA و یا PAI-1 فقط به دنبال 4 هفته بی تمرینی معنی دار بود. با توجه به این نتایج می توان گفت, بی تمرینی 4 هفته ای می تواند بر اثرات مطلوب ناشی از تمرین بر دستگاه هموستاز خون تاثیر منفی بگذارد. به علاوه, تمرین مجدد 4 هفته ای تاثیر اندکی بر هموستاز خون داشته است و از این رو لزوم تداوم تمرینات برای حفظ اثرات تمرینی را بیش از پیش بازگو می کند.
