زمینه و هدف: مطالعات اخیر نشان داده اند که سرب از طریق تحریک گونه های اکسیژنی فعال باعث تحریک استرس اکسایشی در استخوان می شود . در تحقیق حاضر، اثر ٨ هفته مکمل کورکومین بر چگالی ناحیه ای مواد معدنی استخوان های ران و درشت نی موش های در معرض سرب بررسی شد. روش بررسی: موش های ویستار ۵٠ روزه به طور تصادفی به گروه های پایه، شم، سرب و گروه کورکومین+ سرب(کورکومین) دسته بندی شدند. گروه های کورکومین و یا سرب ٢٠ mg/kg استات سرب را به مدت ٨ هفته ( هفته ای سه جلسه) به صورت زیرصفاقی دریافت کردند. گروه کورکومین همچنین 30 mg/kg محلول کورکومین ( ٣ روز در هفته و به مدت ٨ هفته ) را دریافت نمودند. چگالی مواد معدنی (BMD) استخوانهای ران و درشت نی با دستگاه DEXA اندازه گیری شد. داده ها با روش آنالیز واریانس یکطرفه و نرم افزار آماری SPSS 16 تحلیل شدند. یافته ها: سطوح مالوندی آلدهید (MDA) و سرب در گروه کورکومین به طور معنی داری کمتر از گروه های سرب و پایه بود. به علاوه، سطوح BMD و ظرفیت ضد اکسایشی تام (TAC) در گروه کورکومین به طور معنی داری بیشتر از گروه های سرب و پایه بود. نتیجه گیری: این نتایج نشان می دهد قرارگیری در معرض سرب ممکن است یک عامل خطر بر ای بیمار ی ها ی اسکلتی باشد . به علاوه، مکمل گیری ضداکسایشی کورکومین احتمالاً اثرات مهاری در کاهش ناشی از القای سرب در BMD استخوان های ران و درشت نی دارد که می توان به استرس اکسایشی نسبت داد.
