ولی اله دبیدی روشن

سابقه و هدف: هدف از این مطالعه بررسی ریکاوری قلبیعروقی متعاقب دویدن روی نوارگردان با شدتهای مختلف همراه با ماسکهای 95N و جراحی در مردان است. مواد و روشها: 27 مرد سالم به طور تصادفی به شش گروه .0 جراحی + زیربیشینه، .7 95N + زیربیشینه، .1 جراحی + بیشینه، .0 95N + بیشینه، .5 زیربیشینه بدون ماسک، .6 بیشینه بدون ماسک تقسیم شدند. پروتکل ورزش زیربیشینه و بیشینه به ترتیب شامل دویدن با سرعت 0/10 متر بر ثانیه با درجه ٪5 به مدت 71 دقیقه روی تردمیل و تست بروس اصالح شده بود. فاکتورهای همودینامیکی )SBP ,HR and 2Mvo )در قبل، بالفاصله، ،0 1 و 5 دقیقه پس از فعالیت اندازهگیری شد. از آنالیز واریانس در اندازهگیری های مکرر جهت تجزیه و تحلیل دادهها استفاده شد. یافتهها: تغییرات فاکتورهای ضربان قلب، فشار سیستولی و اکسیژن مصرفی میوکارد در دوره ریکاوری بعد از فعالیت در گروههای با فعالیت یکسان )بیشینه یا زیربیشینه( با شرایط استفاده از ماسک یا بدون ماسک معنادار نبود. ضربان قلب در SURMAX در مقابل MAX95N در 0 دقیقه بعد از فعالیت بیشینه بیشتر بود. مقادیر HR ، SBP و DP بالفاصله پس از فعالیت وینگیت در طی 0 و 1 دقیقه از دوره ریکاوری پس از فعالیت، به طور قابل توجهی پایینتر بودند. نتیجه گیری: نتایج ما نشان داد که احتمال دارد استفاده از ماسک صورت همراه با فعالیت در افراد سالم بتواند در طی بیماری همهگیر -19COVID مورد استفاده قرار گیرد، بدون اینکه اثرات منفی بر عملکرد ریکاوری قلبی بعد از فعالیت داشته باشد