ولی اله دبیدی روشن

ﻫﺪف ﭘﮋوﻫﺶ ﺣﺎﺿﺮ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﺮﺧﻲ ﺷﺎﺧﺺﻫﺎی اﻟﺘﻬﺎﺑﻲ ﺑﺰاﻗﻲ ﺷﺎﻣﻞ اﻳﻨﺘﺮﻓﺮون ﮔﺎﻣﺎ (INF- ) و اﻳﻨﺘﺮﻟﻮﻛﻴﻦ- (IL-6) 6 ﻣﺮدان ﺑﺎ ﺳﻨﻴﻦ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻣﺘﻌﺎﻗﺐ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ورزﺷﻲ واﻣﺎﻧﺪه ﺳﺎز ﺑﺎ ﻛﺎرﺳﻨﺞ دﺳﺘﻲ و ﭘﺎﻳﻲ ﺑﻮد. 36 ﻣﺮد ﺳﺎﻟﻢ در ﺳﻪ رده ﺳﻨﻲ ﻛﻮدﻛﺎن(12/7±1/7 ﺳﺎل)،ﻣﻴﺎﻧﺴﺎل(34/3±4/9 ﺳﺎل) و ﺳﺎﻟﻤﻨﺪ(55±2/1 ﺳﺎل) دو ﻧﻮع ﭘﺮوﺗﻜﻞ ﻛﺎرﺳﻨﺞ ﭘﺎﻳﻲ و دﺳﺘﻲ را ﺗﺎ ﺣﺪ واﻣﺎﻧﺪﮔﻲ اﺟﺮا ﻛﺮدﻧﺪ. ﺷﺪت اوﻟﻴﻪ ﺑﺮای ﻛﺎرﺳﻨﺞ ﭘﺎﻳﻲ ﺣﺪود 50 وات و ﺑﺮای ﻛﺎرﺳﻨﺞ دﺳﺘﻲ 25 وات ﺑﻮد و ﻫﺮ 2 دﻗﻴﻘﻪ 25 وات ﺑﻪ ﻫﺮ دو ﭘﺮوﺗﻜﻞ اﻓﺰوده ﮔﺮدﻳﺪ. ﺷﺎﺧﺺ ﻫﺎی ﺑﺰاﻗﻲ ﻗﺒﻞ و ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﭘﺲ از اﺟﺮای ﻫﺮ دو ﭘﺮوﺗﻜﻞ اﻧﺪازه ﮔﻴﺮی ﺷﺪ. داده ﻫﺎ ﺑﺎ t واﺑﺴﺘﻪ، آﻧﺎﻟﻴﺰ وارﻳﺎﻧﺲ ﻳﻜﺮاﻫﻪ و آزﻣﻮن ﺗﻌﻘﻴﺒﻲ ﺗﻮﻛﻲ ﺗﺤﻠﻴﻞ ﺷﺪ. ﻫﺮ دو ﭘﺮوﺗﻜﻞ ﺑﺎﻋﺚ اﻓﺰاﻳﺶ ﻣﻌﻨﺎدار ﻣﻘﺎدﻳﺮ IL-6 و IFN- در ﻫﺮ ﺳﻪ ﮔﺮوه ﺷﺪ، اﻣﺎ ﺗﻔﺎوت ﻣﻌﻨﻲ داری در ﻣﻘﺎدﻳﺮ اﻳﻦ ﺷﺎﺧﺺ ﻫﺎ در ورزش دﺳﺖ و ﭘﺎ ﺑﻴﻦ ﮔﺮوه ﻫﺎ ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻧﺸﺪ. ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎم ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﮔﺮوه ﻫﺎ در ورزش دﺳﺖ، ﻣﻘﺎدﻳﺮ IFN- در ﮔﺮوه ﻣﻴﺎﻧﺴﺎل و ﺳﺎﻟﻤﻨﺪ اﻓﺰاﻳﺶ ﺑﻴﺸﺘﺮی ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﮔﺮوه ﻛﻮدﻛﺎن ﻧﺸﺎن داد، اﻣﺎ در ﻣﻘﺎدﻳﺮ IL-6 ﺗﻔﺎوت ﻣﻌﻨﺎداری ﺑﻴﻦ ﮔﺮوه ﻫﺎ وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺖ. ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﮔﺮوه ﻫﺎ در ورزش ﭘﺎ، ﺗﻔﺎوت ﻣﻌﻨﺎداری در ﻣﻘﺎدﻳﺮ IFN- و IL-6 را ﻧﺸﺎن ﻧﺪاد. ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﻣﻲ ﺗﻮان ﮔﻔﺖ ﻛﻪ اﻓﺰاﻳﺶ ﺳﺎﻳﺘﻮﻛﻴﻦ ﻫﺎی ﺑﺰاﻗﻲ IL-6 و IFN- ﺑﺪﻧﺒﺎل ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﺑﺪﻧﻲ واﻣﺎﻧﺪه ﺳﺎز ﺑﻮﻳﮋه در ﮔﺮوه ﺳﻨﻲ ﺳﺎﻟﻤﻨﺪان و ﻛﻮدﻛﺎن، ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﻳﻚ ﻣﻜﺎﻧﻴﺴﻢ دﻓﺎﻋﻲ در ﺑﺮاﺑﺮ اﺳﺘﺮس ﻧﺎﺷﻲ از ورزش ﺑﺎﺷﺪ.