اجتماعات محصور فضاهای سکونتی هستند که دسترسی غیر ساکنین به فضای درونی آن ها مانند: خیابان ها، امکانات و خدمات جمعی موجود توسط ابزارهایی کنترل می شود. در دهه های اخیر اجتماعات محصور در سطح جهان مورد توجه فراوان مدیران و برنامه ریزان شهری قرار گرفته اند. اما در کشور ما این امر با بی توجهی بسیار رو به رو بوده است. به طوری که رشد بی برنامه اجتماعات محصور در سایه عدم توجه کافی از سوی نهادهای ملی و محلی، مناطق مختلف کشور از جمله نواحی ساحلی دریای خزر را با مشکلات فراوانی رو به رو ساخته است. پژوهش حاضر با هدف کنترل آثار اجتماعات محصور و افزایش ثمربخشی اقدامات آینده، به شناسایی این اجتماعات در محدوده دریای مازندران و ارزیابی آثار فضایی توسعه آن ها بر ناحیه ساحلی پرداخته است. روش پژوهش توصیفی- تحلیلی از نوع مطالعه موردی می باشد که با استفاده از تکنیک تحلیل اثر صورت گرفته است. یافته های پژوهش نشان می دهد که در استان مازندران 97 جامعه محصور در غالب 5 گونه مکانی و 2 گروه کارکردی مشغول به فعالیت می باشند. این اجتماعات در بخش برنامه ریزی دچار کاستی های فراوان بوده و مطابق با یافته های تکنیک تحلیل اثر، مهم ترین راهبردها برای رفع کاستی های مذکور، تهیه برنامه جامع توسعه یکپارچه نوار ساحلی، مدیریت و ساماندهی اجتماعات محصور، افزایش نظارت بر ساخت و سازها در نوار ساحلی، ایجاد بانک جامع اطلاعات از سکونت در نوار ساحلی و نظارت دقیق بر آزادسازی حریم دریای خزر می باشد.
