طراحی بیوفیلیک یکی از روشهای ساخت اماکن بادر نظر داشتن طبیعت در ابعاد ساده و انتزاعی است. این روش امروزه در صنعت گردشکری بسیار مورد توجه قرار گرفته و به نظر می رسد به کار گیری آن در اقلیم هایی مانند استان مازندران می تواند موجب پویایی و رقابت بیشتر در جذب گردشگرشود. لذا محقق بر آن شد تا مزالعه فوق را با هدف تعیین عوامل کششی و رانشی استفاده از طراحی بیوفیلیک در شهرهای گردشگری استان مازندران انجام دهد. روش کار: در این مطالعه کیفی تحلیل محتوی کیفی قراردادی 12 شرکت کننده از خبرگان مدیریت و گردشگری استان مازندران مشارکت داشتند. داده ها با 14 مصاحبه نیمه ساختارمند جمع آوری شد داده های مصاحبه نوشتاری شدو با استفاده از نرم افزار مکس- کیودا تحلیل و درون مایه ها استخراج گردید. نتایج: مطابق نتایج درون مایه های رانشی شامل دانش و تجربه ناکافی، عوامل اقتصادی نامطلوب، عوامل محیطی محدود، قوانین و ضوابط نارسا، دیدگاه و سلیقه رادیکال متخصصین، فناوری نامحدود و عوامل کششی عبارت بودند از ترجمان دانش ، منابع طبیعی منطقه، رقابت های گردشگری نوپا، علاقمندی دانشجویان
