هدف این مقاله بررسی ارتباط بین ساختار مالکیت و عملکرد مالی شرکت ها می باشد. در این مقاله در ابتدا عملکرد شرکت تحت عنوان معیار کارایی تعریف شده است سپس رابطه تمرکز مالکیت با کارایی شرکت ها و نسبت های مالی بررسی گردید. بر اساس نظریه نمایندگی، ساختار مالکیتی نقش با اهمیتی را در راهبری رفتارهای فرصت طلبانه مدیران ایفا میکند .و ساختار مالکیتی شامل مالکیت مدیریتی و نهادی بر کارایی شرکت ها تاثیر می گذارد. تاثیر ساختار مالکیت و چگونگی ترکیب و میزان نفوذ آنها بر اهداف و تصمیمات شرکت، باعث شده مدیران به دنبال حداکثر کردن منافع خود و سرمایه گذاران به دنبال حداکثرسازی سرمایه و سود شرکت باشند. همچنین نتایج حاصل از این مقاله حاکی از عدم وجود ارتباط بین تمرکز پایین و کارایی می باشد. اما با افزایش تمرکز مالکیت، این رابطه مثبت می باشد. به این معنی که با افزایش در تمرکز مالکیت، کارایی شرکت ها افزایش می یابد و با ا فزایش آن در یک حد معینی برخی هزینه ها کاهش یافته و سود آوری افزایش می یابد و نسبت های مالی شرکت نیز تحت تاثیر قرار می گیرد .گر چه با توجه به نتایج ،رابطه مثبت بین مالکیت و عملکرد شرکت ها وجود دارد با این وجود لازم است تأثیر نوع صنعت بر روی روابط ساختار مالکیت و عملکرد شرکتها نیز مورد مطالعه قرار گیرد.
