سعید تابش

هدف: استفاده از شاخص ها و مدل استعدادیابی در دوومیدانی امری ضروری جهت کوتاه شدن مسیر و صرفه جویی در وقت و هزینه است. کشور ایران از هیچ نظام و مدل استعدادیابی در دوومیدانی پیروی نکرده و مدال آوری این رشته در برخی مسابقات، به صورت مقطعی و روش سنتی انجام شده است. با توجه به چالش اساسی این ورزش در خصوص کشف و شناسایی افراد جهت توسعه و استعداد پروری، هدف پژوهش حاضر تدوین شاخص ها و طراحی مدل استعدادیابی دوومیدانی ایران بود. روش شناسی پژوهش: روش تحقیق پژوهش حاضر ازلحاظ هدف نظری و کاربری است و جمع آوری داده ها به روش کیفی و نحوه جمع آوری داده ها به شکل میدانی بود که با استفاده از مطالعه کتابخانه ای و مطالعه تطبیقی فرآیندهای استعدادیابی در سایر کشورها که با الهام از نظام های استعدادیابی موفق و بومی سازی برای کشور ایران به دلیل شرایط موجود و همچنین تحلیل محتوا 50 پژوهش از قدیمی ترین تا بروز ترین مقالات استعدادیابی در حوزه دوومیدانی و بعضی رشته های ورزشی نزدیک، کد گذاری شده و هر گویه و شاخص مهم کد گذاری شده و مورد بررسی انجام گرفت، همچنین مصاحبه نیمه ساختار یافته با مدیران ورزش دوومیدانی، مربیان، ورزشکاران به تعداد 16 نفر، شاخص های استعدادیابی و مدل پیشنهادی استعدادیابی دوومیدانی ایران شناسایی و طراحی شد. سپس به منظور بررسی عوامل و شاخص ها از روش کیفی از تشکیل یک گروه دلفی استفاده گردید. اعضای گروه دلفی در مرحله اول با انتخاب گزینه بله و خیر در مورد 27 گویه جمع آوری شده اظهارنظر کردند. سپس بعد از اظهارنظر افراد که تعداد آن ها 13 نفر بود، در 3 مرحله به تائید اعضا رسید. جمع آوری داده ها از خبرگان و متخصصین ورزش دوومیدانی در سراسر کشور انجام شد که شامل مدیران ورزشی (هیئت های استان، فدراسیون دوومیدانی)، مربیان سطح A، ورزشکاران بودند. روش نمونه گیری به صورت غیر تصادفی و از نوع هدفمند و در دسترس بوده است. ابزار جمع آوری داده ها در مرحله اول از طریق مصاحبه نیم ساختاریافته به صورت حضوری و تلفنی از نوع مصاحبه مفهومی بوده که تا رسیدن به مرحله اشباع نظری ادامه یافت. پس از انجام مصاحبه با 16 نفر (13 آقا و 3 خانم) از مدیران ورزشی، مربیان، ورزشکاران 32 گویه جمع آوری شد. در قسمت دوم از مرحله اول دلفی (دلفی تک مرحله ای) اهمیت گویه های تهیه شده در بخش شاخص ها و همچنین با استفاده از پیشینه و مصا