پدیده ی فکری پس از تداعی و شکل گیری اولیه در ذهن با دو حالت کلی مواجه می شود، نخست آنکه به موجب تصمیم پدیدآورنده هیچگاه منتشر نشود و در ذهن وی مدفون گردد، دوم آنکه به یکی از دو شکل مکتوب یا شفاهی از فضای ذهن خارج گردد. چالشی که در این خصوص مطرح هست، موضوع حمایت یا عدم حمایت قوانین از آثاری است که برای نخستین بار به یکی از شیوه های کتبی یا شفاهی ارائه می گردند. در خصوص تحت حمایت قرار گرفتن آثار فکری ای که به شکل کتبی منتشر می گردند، شکی وجود ندارد، چراکه آثار مکتوب هم در قوانین موضوعه کشور ایران از جمله قانون حمایت مؤلفان، مصنفان و هنرمندان مورد حمایت قرار گرفته و هم در کنوانسیون های متعددی از جمله برن بدان اشاره شده است. موضوعی که حائز اهمیت است، مسئله حمایت یا عدم حمایت از پدیده های فکری است که به شکل شفاهی ارائه می گردند؛ در پژوهش حاضر به صورت موردی به بررسی حمایت یا عدم حمایت حقوق مالکیت فکری ایران از آثاری که در قالب سخنرانی ارائه می گردند، پرداخته خواهد شد. بررسی ها حکایت دارد برخی حقوقدانان قائل به دیدگاه قابل حمایت بودن و برخی دیگر قائل به غیر قابل حمایت بودن آثار ارائه شده در قالب سخنرانی اند؛ با این وجود به نظر می رسد به دلایل متعددی از جمله عدم تصریح مقنن، شرایط لازم جهت حمایت از آثار فکری ارائه شده در قالب سخنرانی وجود ندارد.
