زمینه و هدف: در سال های اخیر، با رشد سریع تراکنش های غیرنقدی جهانی، ارزهای دیجیتال رونق زیادی پیدا کرده اند و توجه گسترده ای را در صنعت به خود جلب کرده اند. شیوع کوید-19 نیز در سال 2020 تأثیر مثبتی بر رشد و توسعه سریع ارزهای دیجیتال داشت که تأثیر سیاست های پولی را تشدید و آسیب پذیری سیستم مالی را افزایش می دهد و چارچوب نظارتی و امنیت سایبری را با چالش هایی مواجه می کند. این امر با بهره گیری گروه های تروریستی از ارزهای دیجیتال در مبادلات دچار ناامنی بیشتری نیز شده است. بر این اساس، در این مقاله به دنبال بررسی این امر هستیم که ارزهای دیجیتال چه نقش و تأثیری در تأمین مالی تروریسم دارد؟ و همچنین، چه راهبردهای پیشگیرانه ای برای این منظور وجود دارد؟ روش: این پژوهش به صورت توصیفی- تحلیلی مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفته است. یافته ها و نتایج: امروزه استفاده از ارز دیجیتال توسط سازمان های تروریستی فشار بیشتری را بر جامعه بین المللی برای مبارزه با تأمین مالی تروریسم وارد می کند. انگیزه سازمان های تروریستی برای استفاده از ارز دیجیتال عمدتاً به دلیل ناشناس بودن آن و عدم نظارت دقیق مالی در بُعد ملی است. دلایل کاهش استفاده از رمزارز توسط سازمان های تروریستی، قیمت ارز دیجیتال و وضعیت توسعه داخلی، تقویت سازمان های بین المللی و نظارت ملی و حملات مداوم است. بر این مبناء، پیش بینی راهبردهای پیشگیرانه می تواند در کنترل و مدیریت این فرآیند کارآمد باشد. پیشگیری شامل پیشگیری کیفری و غیرکیفری است که پیشگیری غیرکیفری به پیشگیری اجتماعی و وضعی تقسیم می گردد. شیوه های پیشگیری وضعی از تأمین مالی تروریسم عبارتند از استفاده از شیوه مبارزه با پولشویی، رفع ناشناس بودن ارزهای دیجیتال، کنترل و مدیریت گسترش بازار ارزهای دیجیتال و نظارت جدی و مستمر قضایی.
