ساخت وساز به عنوان یکی از محورهای اصلی توسعه هر کشوری مطرح است. ازآنجایی که بروز اختلاف در پروژه های عمرانی اجتناب ناپذیر بوده؛ استفاده از روشی مناسب برای حل وفصل دعاوی حادث شده از اهمیت وافری برخوردار است؛ از این رو پژوهش حاضر به روش توصیفی تحلیلی و با تمسک به شیوه کتابخانه ای درصدد بررسی موضوع یاد شده است. همواره ارجاع دعاوی به محاکم قضایی با مشکلات عدیده ای مواجه بوده است؛ بنابراین تمایل افراد به فیصله دادن منازعات از طریق روش های جایگزین حل وفصل اختلافات روزبه روز فزونی می یابد و این مهم در مباحث فنی و تخصصی به مراتب بیشتر بروز و ظهور دارد. با بررسی و تشریح روش های یادشده اعم از مذاکره، کارشناسی، میانجیگری و داوری به این نتیجه خواهیم رسید که طرق یادشده جایگاه مهمی در پایان دادن به دعاوی حوزه ساخت وساز پیدا نموده و به کارگیری تمام روش های مذکور در حقوق ایران و به طور خاص در قراردادهای عمرانی رو به افزایش است و این امر تا حد زیادی از معضلات رسیدگی به دعاوی قراردادهای ساخت کاسته است. مقنن در ماده 20 قانون پیش فروش ساختمان الزاما از حضور داور سخن به میان آورده و بدین طریق درصدد توسعه روش های جایگزین حل و فصل اختلافات و متعاقب آن کاهش مراجعات مردم به محاکم و جلوگیری از اطاله دادرسی و نهایتا جلب رضایت مردم از طریق ارجاع امر به افرادی متخصص و مجرب است.
