از جمله حقوق مالی زوجه، اجرت المثل ایام زوجیت و نحله می باشد که زوجه در زمان طلاق می تواند آنها را مطالبه نماید؛ این مهم، به تبعیت از فقه در قوانین موضوعه ایران نیز به رسمیت شناخته شده است. از طرف دیگر، زوجین می توانند در عقد نکاح یا عقد خارج لازم، در رابطه با امور مالی شرطی مانند شرط تنصیف دارایی را درج نمایند که دادگاه نیز در زمان طلاق، به آن شرط ترتیب اثر می دهد. سوالی که در این خصوص مطرح می باشد، این است که آیا زوجه می تواند علاوه بر مطالبه نیمی از اموال زوج، اجرتالمثل ایام زوجیت را در هنگام طلاق مطالبه نماید؟ به نظر می رسد که زوجه بابت زحماتی که در منزل زوج، به دستور وی و بدون قصد تبرع انجام داده است، مستحق دریافت اجرتالمثل باشد و همچنین اگر زوجین بر شرط تنصیف دارایی توافق کرده باشند، چنانچه درخواست طلاق توسط زوج بوده و ناشی از تخلف زوجه از وظایف زناشویی و سوء اخلاق و رفتار وی نباشد، زوج موظف است نصف اموال خود را که در ایام زندگی مشترک با زوجه تحصیل نموده است، به وی بپردازد. در این مقاله خواهیم دید که اجرتالمثل و تنصیف دارایی اساساً دارای مبنای جداگانه ای هستند و تجمیع میان این دو حق امکانپذیر بوده و مطالبه هرکدام از آنها نیز مشروط بر عدم وجود دیگری نمی باشد.
