یکی از عناصر تأثیرگذار در زیبایی شعر هر شاعری، تخیّلات شعری حاصل از رنگ هاست؛ زیرا رنگ در شعر از جایگاه برجسته ای برخوردار است. محمود درویش شاعر بزرگ مقاومت فلسطین نیز در اشعار خود، رنگ را در اشکال رمزی، کنایی و استعاری به کار می گیرد. این پژوهش با تکیه بر شیوه توصیفی تحلیلی درصدد آن است انواع به کار رفته رنگ را در قصیده کوتاه «ماذا سیبقی؟» درویش بررسی نماید. نتایج این پژوهش نشان می دهد که هریک از این رنگ ها، معانی و دلالت های متفاوتی را بازتاب می دهند؛ رنگ سبز پربسامدترین رنگ در این شعر و نماد امید، آزادی طلبی و پویایی است و عشق به فلسطین و ملت مبارزش را به تصویر می کشد. رنگ سفید نماد صلح و آرامش در سایه سار آزادی؛ رنگ سیاه نشان ظلم وستم، استعمار و بندهای اسارت؛ و رنگ آبی نشان آرامش، جاودانگی و بی کرانگی است. درحالی که رنگ سرخ نمایانگر عشق به فلسطین و نماد شهادت، شهامت، فداکاری در راه آزادی فلسطین است.
