مظفر النواب شاعر شیعه و متعهد معاصر عراقی، شعر خود را در خدمت دفاع از ملت عرب و مبارزه با استبداد و ظلم وستم سروده و همه تلاش خود را برای برانگیختن همت ملت های عرب، برای درهم شکستن بیرق ظلم و جور حاکمان ستم پیشه آن ها به کار گرفته است. از همین روست که اشعار سیاسی با موضوعات: هجو حاکمان عرب، دفاع از مبارزان ملی، دفاع از مبارزه با ظلم وستم، دفاع از آرمان های قومی ملت عرب و بیان و امیدها و دغدغه های آنان، غالب اشعار نواب را به خود اختصاص می دهند. در این میان، برخی ویژگی ها وخصوصیات مهم ادبی بر این اشعار سیاسی او غلبه دارد، این مقاله درصدد آن است که مهم ترین خصوصیات ادبی را که به شکل معناداری در اشعار سیاسی نواب دیده می شوند، بررسی نماید. شیوه پژوهش، وصفی تحلیلی مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای است که بر واکاوی اشعار نواب و نیز مهم ترین پژوهش هایی که به بررسی اشعار او پرداخته اند، تکیه دارد. نتایج این پژوهش نشان می دهد که مظفر شاعر توده های مردمی و قیام های چریکی است که در اشعار خود، به جای مدح حاکمان مستبد و فاسد عربی، شخصیت های بزرگ تاریخ اسلام، شخصیت های انقلابی معاصر جهان عرب، و شهدای انقلابی مقاوم را می ستاید، و در عوض حاکمان کشورهای عربی را به باد بدترین و عریان ترین انتقادها می گیرد. از دیگر خصوصیات ادبی حاکم بر اشعار سیاسی وی می توان به غیرمنطقی بودن این اشعار، دارابودن مسائل فکری، فلسفی و عقیدتی، انتقال از تصاویر خیالی رمزگونه به تصویرهای شعری واقعی و برعکس، نداشتن وحدت موضوعی، گزنده بودن اشعار نواب و استفاده از تعابیر و واژگان نامناسب اشاره کرد.
