مظفرالنواب شاعر شیعه و چپ گرای متعهد معاصر عراقی، شاعری انقلابی است که اشعار سیاسی و هجو حاکمان عرب و دفاع از مبارزان ملی مهم ترین مضامین اشعار او هستند. این مقاله با تکیه بر شیوه وصفی تحلیلی، درصدد آن است که مهم ترین اماکن انقلاب خیز و مقاومی را که در شعر نواب فراخوانی شده اند، بررسی نماید. نتایج این پژوهش نشان می دهد که دو شهر عربی رخیوت و حوف، کشور مصر و به خصوص منطقه پورت سعید و روستاهای بحر البقر و أکیاد در آن، محله «حی الحسین» در قاهره، منطقه ظفار در سلطنت عمان، روستای أرنون در النبطیه لبنان، شهر بیروت، الزیتونه و الشیاح از محلات بیروت، جنوب لبنان، شهرهای صیدا و الحدث لبنان، سیهات و الإحساء در عربستان، زندان بزرگ منامه بحرین، تل الزعتر لبنان، الدامور، سیناء مصر، انطاکیه ترکیه، و دیگر شهرهای مقاوم و انقلاب خیز مانند: رام الله و نابلس فلسطین، میدان تاریخی باب الخلق قاهره، شهر ترهونه لیبی، اردوگاه فلسطینی تل الزعتر در شرق بیروت، عین الحلوه اردوگاه فلسطینی ها در صیدا لبنان، مهم ترین مناطق انقلاب خیز و مقاومی هستند که در اشعار نواب فراخوانی شده اند. علاوه بر این، نواب از ذکر هیچ یک از اماکن و مناطق عرب که در آن واقعه ای با مضامین مبارزاتی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی رخ نداده، غافل نمانده است. چنان که اکثر این مناطق، درون جغرافیای جهان عرب قرار دارد. نواب در تمام اقصی نقاط کشورهای عربی می گردد، اما او یک جهانگرد یا تاجر یا عاشق طبیعت نیست، بلکه مؤرخی انقلابی است که در اشعار خود، تاریخ شهرهای فقیر و مقاوم و نیز رنج و پایداری ملت های استوار آن را تاریخ نگاری نموده است.
