مظفر النواب شاعر چپ گرای عراقی، شاعری شیعی، مقاوم و منحصر به فرد است که با ساختارشکنی های خود در ساخت قصیده عربی از لحاظ سبک و مضمون، نام خود را بر تارک ادبیات عربی معاصر ماندگار کرده است. پربسامدترین درون مایه اشعار نواب، اشعار سیاسی است که هجوهای سیاسی به خصوص هجو حاکمان عربی، بخش عمده این اشعار سیاسی را به خود اختصاص می دهند. نواب غالباً دیدگاه سیاسی خود را همراه با خشم ناشی از واقعیت موجود در هم آمیخته، و تندترین سرزنش های خود را متوجه حاکمان عرب می کند. این مقاله درصدد آن است با تکیه بر شیوه وصفی تحلیلی، طنزپردازی ها و تصاویر شعری کاریکاتوری نواب را بررسی نماید. نتایج این پژوهش نشان می دهد که مهم ترین موضوعاتی که نواب برای بیان آن ها به طنزپردازی و به تصویرکشیدن ایماژهای طنز و کاریکاتورگونه اقدام کرده، عبارتند از: به هجو حکّام فرومایه عرب، تمسخر نشست های اتحادیه عرب و تصمیمات اتخاذ شده، حمایت از فلسطین و مبارزه با صهیونیست ها، حمایت از مقاومت در مقابل خیانت کاران به آن، نقد عملکرد احزاب و گروه هایی که عملکرد آن ها را مخالف نظریات مقاوم خود می بیند، نقد عملکرد رسانه های مزدور عرب. نواب در این راه، گاه چنان خشمگین می شود که متون شعری وی، تبدیل به فحش و دشنام صریح می گردد و واژگانی را وارد ساحت شعر می کند که شایسته به نظر نمی رسد.
