پژوهش حاضر با هدف شناسایی نیازهای آموزشی، مهارتی و نگرشی اعضای هیأت علمی رشتۀ زبان و ادبیات عربی از دیدگاه دانشجویان مقطع کارشناسی و کارشناسی ارشد گرایش ادبیات عربی در دانشگاه های دولتی کشور انجام گرفت. روش پژوهش ترکیبی از نوع کیفی- کمی است که در دو مرحله انجام گرفت. در مرحلۀ اول جهت شناسایی مهم ترین نیازهای آموزشی، مهارتی و نگرشی اساتید به گونه ای هدفمند از 25 نفر از متخصصان و اساتید حوزه زبان و ادبیات عربی مصاحبه ای نیمه ساختاریافته به عمل آمد و اطلاعات گردآوری شده با استفاده از روش کدگذاری موضوعی مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفته و مؤلفه های مربوطه در 6 حیطۀ کلی دسته بندی شد. در مرحلۀ دوم جهت اولویت بندی هریک از حیطه ها از میان 6000 نفر از دانشجویان کارشناسی و کارشناسی ارشد گرایش ادبیات عربی در 31 دانشگاه دولتی کشور، ابتدا 10 دانشگاه به صورت هدفمند انتخاب و سپس با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای انتساب متناسب 486 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. نتایج نشان داد که در حوزۀ دانش مورد نیاز اساتید، تسلط کافی بر زبان و واژگان عربی، در حوزۀ مهارت های موردنیاز، مهارت های چهارگانۀ زبانی، در حوزۀ شیوۀ تدریس، رعایت اخلاق علمی و دانشگاهی، در حوزۀ مسائل مرتبط با دانشجویان و کلاس، رعایت فاصلۀ لازم استاد و دانشجو جهت حفظ حریم اخلاقی، در حوزۀ محتوای آموزشی، تلاش در جهت انتقال شایستۀ محتوای دروس با دانشجویان و در حوزۀ شیوۀ ارزشیابی، ارزیابی به دور از ایجاد ترس و حواشی جانبی و به عنوان مهم ترین نیازهای آموزشی اساتید محسوب می شوند.
