اعتبار یک شهر به شهروندانش است و نسبت ایده آل این دو، احساس تعلق خاطری است که نسبت به شهر وجود دارد. عدم انسجام نماهای شهری و آلودگی های بصری ناشی از آن ها موجب آشفتگی و اغتشاش در ذهن مخاطب می شود و حس عدم رضایت و عدم دل بستگی در فرد ایجاد می کند. ازجمله مؤلفه های مؤثر بر ایجاد حس تعلق در فضاهای شهری می توان به خاطره انگیزی، وجود بناهای تاریخی و استفاده از مصالح سازگار با اقلیم اشاره کرد، همچنین یکی از راهکارهای دستیابی به حس تعلق مشارکت افراد در زیباسازی محیط زندگی شان است. به نظر می رسد توجه به مؤلفه های اشاره شده و به کارگیری آن ها در ساختمان های شهری در ایجاد حس دل بستگی و تعلق در مخاطبانشان تأثیر بسزایی دارد و موجب پیوند عاطفی عمیق تر آن ها با آن محیط می شود. لذا در پژوهش حاضر در ابتدا مفهوم حس تعلق بیان شده و سپس راهکارهای دستیابی به آن در محیط شهری مورد بررسی قرارگرفته است. محدوده موردمطالعه خیابان مدرس شهر بابل حدفاصل چهارراه گنجینه و چهارراه شهربانی می باشد. روش تحقیق از نوع توصیفی تاریخی و مطالعه موردی و جمع آوری اطلاعات به صورت مطالعات کتابخانه ای، مشاهده و پرسشنامه انجام گرفته است. نتایج به دست آمده حاکی از آن است که جداره های خیابان ها در عین هماهنگی و تناسب و احترام به سبک معماری، ارتفاع و دیگر عوامل ساختاری یکدیگر، بایستی خوانایی و وضوح داشته و حس تداوم بصری و تنوع و خاطره انگیزی را به همراه داشته باشند. نتیجه ی این هویتمندی ایجاد حس دل بستگی و تعلق خاطر نسبت به شهر محل زندگی در افراد می شود.
