امروزه توجه بیش از حد به عملکرد و در پی آن بی مکانی در معماری ، می تواند بیانگر این مسئله باشد که انسان معاصر از بی مکانی رنج می برد و از این روی است که هویت خویش و تعاملات و ارتباطات اجتماعی خود را از دست داده است . شواهد زیادی وجود دارد که هویت مکان و به تبع آن تعلق اجتماعی در کاهش نابهنجاری هایی مانند انحرافات ، بزهکاری ، سوء مصرف مواد و افسردگی تاثیرگذار است و باعث بهبود سلامت روانی و شادی افراد در اجتماع می شود .ازسوی دیگر بررسی نشانه های هر شهر و فرهنگ راهی موثر در القای احساس آشنایی نسبت به فضای معماری است .اصول نشانه شناسی در بسیاری از علوم ادراکی ریشه دارد که با تکیه بر مفهوم دلالت ، موجب ارتباط هر چه بهتر مخاطب با فضای معماری می شود . بنابر این تکیه برنشانه ها و نمادهای هنرهای سنتی که از گنجینه های فرهنگی هر شهر و کشوری است که به دلیل تنوع و مطابقت آنها با نیازهای روحی و روانی هر فرهنگ ، نقش مهمی در هویتمندی و پاسخگویی به نیازهای انسانی داشته است .هنرهایی که همواره با خاستگاه خود پیوند عمیقی دارد. در این مقاله پس از معرفی نمادها و نشانه های اثرگذار در ایجاد حس تعلق در شهر اصفهان ، با نظر سنجی از 200 نفر از شهروندان شهر اصفهان در قالب پرسشنامه بسته و تحلیل داده ها به دو روش تاییدی عاملی و اکتشافی با بهره گیری از نرم افزار های spss و آموس پرداخته شده که در نتیجه از میان چهار مولفه شناسایی شده در ایجاد حس تعلق منجمله مولفه زمان ، هویت و کالبد و الگوهای اجتماعی، با توجه به نتایج پژوهش مولفهی هویت از اهمیت بسیار بالایی در ایجاد حس تعلق برخوردار است.روش تحقیق در بخش اول توصیفی و تحلیلی و در بخش دوم آماری کاربردی است.
