معماری پارامتریک از نوین ترین شیوه های معماری عصر حاضر است، همچنان اختلاف نظرهای بسیاری در مورد سبک یا روش بودن این معماری وجود دارد،بااین حال شاهد اقبال بسیار زیاد معماران به این نوع طراحی می باشیم. از طرفی غالب بناهایی که در دسته بندی پارامتریک قرار گرفته اند،دارای فرم های خاص و متفاوتی هستند که البته از ذات این فرآیند برمی آید. امکان ساخت فرم های غیرمتعارف که گاه از هندسه ی مشخصی نیز پیروی نمی کنند،همواره چالش بشری بوده است.لذا همگام با رشد روزافزون این نوع معماری و بناهایی از این دست،تکنولوژی خاص آن نیز طلب می شد.از آنجا که همگام با جامعه ی جهانی معماران ایرانی نیز در صدد تجربه ی این روند نوین طراحی برآمده اند،لاجرم محتاج آشنایی با تکنولوژی ها و روش های ساخت فرم های پارامتریک نیز می باشند،چرا که بی شناخت از نحوه ی ساخت نمی توان به درک درستی از محصول نهایی رسید و اثر غیرقابل ساخت، چیزی بیش از یک نقاشی نیست. در این مقاله سعی شده تا با روش تحقیق تحلیلی-توصیفی و مطالعات نمونه موردی ،پس از بررسی شیوه های ساخت نمونه های برجسته ی معماری پارامتریک، الگویی برای ساخت فرم ها و طرح های نوین و شیوه ی اجرای آن ها ارائه گردد. و در نهایت با دسته بندی روش های ساخت و مقایسه ی آن ها راهکار های مناسب ساخت در هرکدام از انواع تولید فرم پارامتریک و دیجتال مورد ارزیابی قرار گیرد.
