اگر چه قرآن از اصطلاحات پیچیدۀ علمی و کلامی عرب مبرا است، همین امر آن را جاودانه و قابل فهم برای همگان در تمامی اعصار کرده است. اما محتوایی فرا حسّی و فرا طبیعی دارد و این محتوا را در قالب لفظی که برای محسوسات جعل شده اند، به انحای مختلف مانند تمثیل، قطعات تاریخ، محاوره و جدال احسن یا موعظه و پند و اندرز، انذار و تبشیر و یا برهان و محاجّه علمی و به صورت پراکنده در کلّ آیاتش بیان نموده است. از جمله آیاتی که معرکه آراء مفسرین گشته مفهوم شناسی آیات «فَنَظَرَ نَظْرَهً فِی النُّجُومِفَقالَ إِنِّی سَقیم»می باشد. این آیات سوالات متعددی را ایجاد می کند. لذا در این نگاشته با مراجعه به تفاسیر فریقین و با روش توصیفی_تحلیلی به آیات پرداخته نظرات مختلف مفسرین را بررسی نموده ایم. در نهایت سه احتمال به عنوان جمع بندی ارائه شده است.برای پرهیز از اشکالات وارده بهترین نظر در مورد سقیم، پریشان حالی حضرت نه بیماری جسمی ایشان و در مورد نظر به نجوم نیز نظر به ملکوت و یا نظر به تنجیم و یا نظر به تکلیف مراد است.
