بی تردید حمله اعراب مسلمان به ایران یکی از نقاط عطف تاریخ این سرزمین بشمار می‌رود. در پی این حمله و با از بین رفتن و تغییر برخی از عناصر تشکیل دهنده هویت ایرانی، ایرانیان دچار بحران هویت شدند در مواجهه با وضعیت جدید جریان های گوناگون هویتی در ایران شکل گرفتند. که شاخص ترین آنان عبارتند از: جریان ایران‌گرا، جریان اسلام‌گرا و جریان ایران- اسلام‌گرا. هدف این پژوهش تحلیل و بررسی تبارشناسانه‌ی رویکرد ایران- اسلام گرایانه در ایران است و با روش تحقیق تاریخی (مدل توصیفی- تحلیلی) در صدد پاسخ به این پرسش هستیم که ابوحنیفه دینوری از منظر هویتی وابسته به کدام جریان است و چرا می‌توان هویت ایرانی- اسلامی برای وی قائل گردید؟ یافته‌های تحقیق حاکی از آنست که دینوری از منظر هویتی در جرگه ایران- اسلام‌گرایان قرار می‌گیرد. ایشان یک هویت ترکیبی و سنتتیک از نوع ایرانی- اسلامی برای خودش برگزید هرچند وجه ایرانیت وی به وضوح پرنگ‌تر از جنبه اسلامی اوست، اما برخلاف دیگران ایران گرایی و عشق به ایران، رنگ اسلام ستیزی و عرب ستیزی به خود نگرفت.
