چندین قرن پیش از پیدایش اسلام در منطقه جزیره العرب، دین یهود ظاهر گردید و باعث شد که تعدادی منطقه یهودی نشین در آن مکان بوجود بیآید. اکثریت یهودیان در ناحیه ی یمن و حجاز زندگی می کردند. یهودیان پس از آمدن به جزیره العرب در منطقه حجاز، قدرت زیاد سیاسی و اقتصادی در این منطقه به خصوص یثرب به دست آوردند. از بین یهودیان، سه طایفه ی بنی قریظه، بنی نظیر و بنی قینقاع از همه مشهورتر بودند. یهودیان پس از مدت زمان طولانی که دارای قدرت سیاسی و اقتصادی در یثرب بودند با آمدن پیامبر به این منطقه، اقتدار خود را از کف دادند. به همین دلیل با ظهور اسلام و آغاز دعوت حضرت محمد (ص) به این دین، مشرکان و اشراف با پیامبر شروع به مخالفت کردند. در اوایل هجرت پیامبر و مسلمانان، قوم یهود دارای روابط معمولی با مسلمانان بودند، ولیکن پس از گذشت مدتی از هجرت مسلمانان، یهودیان به مخالفت و کار شکنی با اسلام پرداختند. به دلیل ثروتمند بودن یهودیان در منطقه، آن ها نفوذ فوق العاده ای داشتند و در واقع یکی از جریان های اصلی اعتقادی مدینه محسوب می گشتند. بعد از مدت کمی از مستقر شدن اسلام در مدینه، یهودیان این منطقه از وجود پیامبر و مسلمانان احساس ناخشنودی و ترس کردند، و به دنبال همین ترس بود که کارشکنی های خود را به طور آشکار و مخفی با پیامبر شروع نمودند. همچنین یهودیان مدینه تمایل نداشتند که شخصی جدا از قوم بنی اسرائیل و از خواستگاه عرب به مقام امامت برسد و با دعوت کردن مردم به دین اسلام منافع یهودیان را به خطر بیاندازد، همپای مشرکان قریش و منافقان شهر مدینه در مقابل پیامبر و مسلمانان صف آرایی نموده و به دشمنی پرداختند
