تناسب ظرف معماری تبرستان با سبک زندگی و معیشت مردمان تبرستان الگوی کاملی از معماری پایدار را از منظر اجتماعی بیان می کند. معماری ظرفی است برای مظروفی که در گفتمانی اجتماعی شکل گرفته و ادامه دارد. آنچه در معماری شهرهای جدید اتفاق افتاده در واقع تغییر ساختارهای فکری جامعه و افراد آن است که باعث تغییر ساختار اجتماعی و اقتصادی میشود. این تغییر موجب تغییر هنجارهای رفتاری افراد و عدم گفتمان صحیح کالبد با محتوا می گردد. این در حالی است که در بستر معماری بومی تبرستان انطباق بین کالبد و محتوا وجود دارد. محله ،شهر و ... هویت خود را از الگوهایی می گیرند که همواره در آن جا تکرار میشوند و الگوها را در همه جا ،در هر فرهنگ و هر دوره ای متفاوت می داند و همه آنها را ساخته انسان و همه آنها را ساخته فرهنگ . هویت معماری ویژگی ذاتی و ماهیتی منحصر به فرد مکان است که باعث تمایز از غیر و تشابه با خود می شود که در نوعی فرآیند تاریخی شکل گرفته و قابل تشخیص و شناسایی است،و باعث وحدت در کثرت می شود. هر فضایی معنای مخصوص به خود را دارد. ارتباط مردم با محیطشان بازتاب این معناست.در شهرهای قدیمی، ساختار قدیمی با فرهنگ و نیازهای اجتماعی ساکنین برای ارتباط اجتماعی انطباق دارد. هر منطقه دارای طرح فضایی مخصوص به خود است که بر طبق اصالت و هویت آن شکل گرفته است.
